Gmina Łopuszno

Lasocin - w pierwszej formie nazwa wsi brzmiała Lassoczyn. D. Kopertowska wyprowadza ją od nazwy osobowej Lasota. W dokumentach źródłowych pojawia się na początku XVI wieku. W  Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego Lasocin wymieniany jest jako wieś w gminie Oleszno, powiecie Włoszczowa, parafii Mnin.

Niektórzy mieszkańcy łączą nazwę wsi z szatą roślinną, lasami, które otaczają sołectwo ze wszystkich stron. Były one kryjówkami dla uczestników powstań narodowych i partyzantów z II wojny światowej.

Wieś dzieli się na trzy części, z których każda ma swoją uzasadnioną nazwę: Łazy, Wieś, Piaski. Część Łazy związana jest z trzebieżą lasu, właściwie łaz - to miejsce po wypalonym lub wykarczowanym lesie, przeznaczone pod uprawę lub pastwisko. Nazwa części Piaski związana jest z podłożem.D. Kopertowska wymienia jeszcze nazwę lasu w Lasocinie Na Wale. W nazwie tej zawarta jest informacja o usytuowaniu obiektu przyrodniczego wkomponowanego w krajobraz.

Wieś to właściwa część miejscowości, centrum życia, ale także w innym znaczeniu, odzwierciedlającym stosunki społeczne, w których widoczny był rozdział dwór - wieś. Dwór w Lasocinie był na pewno. Świadczą o tym ruiny pałacu wybudowanego w połowie XIX w. na podwalinach dworu szlacheckiego. Był on własnością dziedziców Niemojewskich, ostatnimi przedwojennymi jego właścicielami byli Edward i Krystyna Niemojewscy.

Pałac mieścił się na wyraźnym wzniesieniu i był otoczony wysokim murem, który fragmentami przetrwał do dnia dzisiejszego. Pałac wyposażony był w wodę, c.o., telefon i światło elektryczne (agregat znajdował się w piwnicy). Do pałacu wiodły dwie drogi: pierwsza z nich - zwana Aleją Lipową - była drogą wyjazdową do sąsiedniego Mnina; druga zaś prowadziła do wsi.

Majątek Niemojewskich przed II wojną składał się ze 120 ha ornych i blisko 3500 mórg lasów. Edward Niemojewski urządzał w nich polowania, w pałacu natomiast odbywały się huczne bale. Jesienią co roku organizowano dla służby i pracowników dożynki. Posiadłość była okazała, tętniła życiem do czasu, kiedy w 1935 r. zginął z rąk kłusownika Edward Niemojewski. Pochowano go na cmentarzu o Olesznie. Po zmarłym zostali dwaj synowie Stanisław i Ludwig. Mieszkali w pałacu do końca 1945 r. Po wojnie wyprowadzili się do Kielc. Krystyna Niemojewska przeżyła 93 lata i zmarła w 1997 r. Lata powojenne okazały się dla pałacu bardzo niełaskawe. Z roku na rok pałac tracił na świetności i w końcu zaczął straszyć ruinami murów. Nikt nie podjął się jego odbudowy. Jeszcze dzisiaj fragmenty murów i bram wjazdowych świadczą o jego dawnej świetności.

Lasocin usytuowany jest z daleka od ważnych tras komunikacyjnych. Posesje rozmieszczone są głównie wzdłuż drogi, tworzą zwartą zabudowę. Mieszkańcy pracują głównie w swoich niewielkich, nie przekraczających średnio 4 ha gospodarstwach.

Powodem do dumy mieszkańców jest zbudowanie ze środków unijnych bardzo dobrze wyposażonej świetlicy wiejskiej.